Μια συμπληρωματική συνάντηση Αναγνώσεων Φιλοσοφίας την Τετάρτη, μιας και την επόμενη Κυριακή θα τη χάσουμε λόγω της Πανελλαδικής συνάντησης της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης που θα πραγματοποιηθεί στην Αλιμούρα 26-27-28/10!
Το κείμενο θα είναι ένα απόσπασμα από “Το μάτι και το πνέυμα” του Μερλώ Ποντύ που θα το βρείτε στο βιβλίο ”ΜΩΡΙΣ-ΜΕΡΛΩ ΠΟΝΤΎ, Η αμφιβολία του Σεζάν-Το Μάτι και το Πνεύμα”, εκδόσεις Νεφέλη.
“Το γεγονός ότι το σώμα μου ταυτόχρονα ορά και οράται συνιστά ένα αίνιγμα. Αυτό το οποίο κοιτάζει όλα τα πράγματα, μπορεί επίσης να κοιτάζει και τον εαυτό του και να αναγνωρίζει σ ‘ αυτό που βλέπει την «άλλη όψη» της ορώσας δύναμής του. Βλέποντας βλέπει τον ίδιο τον εαυτό του, αγγίζοντας αγγίζει τον ίδιο τον εαυτό του• είναι ορατό και αισθητό για τον ίδιο τον εαυτό του. Είναι ένα εγώ, όχι όμως λόγω διαφάνειας, όπως η σκέψη, η οποία δεν μπορεί να σκεφτεί οτιδήποτε παρά μόνον αφομοιώνοντάς το, συγκροτώντας το και μεταμορφώνοντάς το σε σκέψη• είναι ένα εγώ το οποίο προκύτττει μέσα από τη σύγχυση, το ναρκισσισμό, το συμφυές εκείνου ο οποίος βλέπει μ’ αυτό που βλέπει, εκείνου ο οποίος αγγίζει μ ‘ αυτό που αγγίζει, του αισθανόμενου με το αισθητό —ένα εγώ λοιπόν το οποίο εμπεριέχεται μέσα στα πράγματα, το οποίο έχει μια καλή και μια ανάποδη όψη, ένα παρελθόν και ένα μέλλον…”
“‘Ο ζωγράφος φέρνει μαζί το σώμα του”, έλεγε ο Βαλερί. Και, πράγματι, δεν θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε ένα Πνεύμα να ζωγραφίζει. Μόνο με το να δανείζει το σώμα του στον κόσμο, ο ζωγράφος κατορθώνει να αλλάζει τον κόσμο σε ζωγραφιά. Προκειμένου να κατανοήσουμε αυτές τις διυποστασιοποιήσεις, θα πρέπει να ξαναβρούμε το πραγματικό και δρων σώμα μας, αυτό το σώμα το οποίο δεν συνιστά ένα κομμάτι του χώρου, δεν είναι μια δέσμη λειτουργιών και
μόνον αυτό το σώμα που είναι ένα σύμπλεγμα όρασης και κίνησης.”
Σκοπός των συναντήσεων αυτομόρφωσης είναι να συζητούμε κριτικά και συλλογικά όποιο σύντομο κείμενο φιλοσοφικού, ιστορικού, ψυχολογικού κ.α. περιεχομένου προτείνεται κάθε φορά σε ανοιχτή συνέλευση από τους συμμετέχοντες.