Η πολύμηνη παύση των δραστηριοτήτων του Ελεύθερου Κοινωνικού Χώρου Αλιμούρα, εκτός της στέρησης της καθημερινής τριβής και επαφής με την γιαννιώτικη κοινωνία που αποτελεί και όρο ύπαρξης, έχει δημιουργήσει και ασφυκτικές συνθήκες για την συνέχιση του εγχειρήματος. Για αυτό τον λόγο σας καλούμε να μας στηρίξετε παίρνοντας τα πιο-Γιάννενα-δεν-πάει μπλουζάκια και τσάντες, τόσο στο μπαζάρ, όσο και τις υπόλοιπες ημέρες κατόπιν συνεννοήσεως.
Dec 29
Νέα μπλουζάκια και τσάντες Αλιμούρας!
Dec 23
Νέες προσθήκες του βιβλιοπωλείου της Αλιμούρας
Με εκδόσεις Απρόβλεπτες το αυριανό μπαζάρ και νέα άφιξη τα “108 μέτρα” του Αλμπέρτου Προυνέτι σε μετάφραση του συντρόφου Βαγγέλη Ζήκου.
Ακόμα με Εκδόσεις Κυψέλη και καινούργιο τεύχος Kaboom!
Oct 21
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΟΥ ΒΙΑΣΜΟΥ
Το απόγευμα της Κυριακής,όπως μας ενημέρωσε μια κοπέλα,την ακολούθησε κάποιος μέσα στη στοά στην οποία στεγαζόμαστε, κρύφτηκε στις κολόνες και άρχισε να αυνανίζεται. Εκείνη βγαίνοντας από τη στοά ενημέρωσε μια άλλη κοπέλα να μην εισέλθει και κατευθείαν επικοινώνησε με άτομο του χώρου.Αμέσως άτομα πήγαν να ελέγξουν αλλά είχε γίνει άφαντος. Ο χώρος ήταν ανοιχτός τις επόμενες μέρες από το απόγευμα όπως φαίνεται και στο πρόγραμμα εβδομάδας και πάντα βρισκόμαστε σε επιφυλακή. Γνωρίζουμε ότι σε μια πατριαρχική κοινωνία οι δρόμοι , τα στενά , οι στοές είναι μέρη όπου διπλοτσεκάρουμε και τριπλοτσεκάρουμε αν κάποιος μας ακολουθεί,μας κοιτάει παρενοχλητικά και έχουμε στο νου μας πάντα τον κίνδυνο. Όμως στο δρόμο,στη δουλειά,στο πανεπιστήμιο,εν γένει στη ζωή μας θέλουμε να κυκλοφορούμε ελεύθερες όχι γενναίες. Η άμεση κοινοποίηση τέτοιων περιστατικών βοηθά να τα εξαλείψουμε, συλλογικά, δίχως φόβο. Η στοά στην οποία στεγαζόμαστε τα τελευταία χρόνια έχει γεμίσει ζωή,με καθημερινή δράση, συνελεύσεις, εκδήλωσεις, προβολές ταινιών, συλλογικές κουζίνες κ.π.α. Έτσι οραματιζόμαστε τις γειτονιές, ανθισμένες και ελεύθερες. Και δεν θα αφήσουμε κανέναν να το αλλοιώσει αυτό! Καλούμε οποιονδήποτε/οποιαδήποτε να επικοινωνεί μαζί μας για τέτοια περιστατικά και να μην διστάσει να μας αναζητήσει και να έρθει στον χώρο αν προκύψει οτιδήποτε. Όπως φάνηκε ο αναφερόμενος έχει ξαναχτυπήσει στη περιοχή της ανεξαρτησίας και κοντά στο ΕΚΑΒ. Η περιγραφή του είναι μετρίου αναστήματος , λεπτός και εκείνη τη μέρα φορούσε σκούρα ρούχα καπέλο και γυαλιά.
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΟΥ ΒΙΑΣΜΟΥ
Oct 19
Διαθέσιμο πλέον στο βιβλιοπωλείο: “η κάμπια πάνω στον μαυροπίνακα”
Διαθέσιμο στο βιβλιοπωλείο της Αλιμούρας:
Το «παράξενο» αυτό βιβλίο, ένα υβριδικό μείγμα μαρτυρίας, μυθιστορίας, βιογραφίας και άλλων ειδών, επικεντρώνεται στις δύο τελευταίες ώρες της ζωής του αργεντινού δασκάλου Φρανσίσκο Ισάουρο Αρανσίμπια, ιστορικού συνδικαλιστή ηγέτη ενός από τα πιο μαχητικά, μαζικά και δραστήρια σωματεία δασκάλων της Αργεντινής στις ταραγμένες και ταραχώδεις δεκαετίες 1950-1970. Οι δύο, βέβαια, τελευταίες ώρες της ζωής του δασκάλου συμπίπτουν με τις πρώτες ώρες της 24ης Μαρτίου του 1976, τις ώρες ακριβώς που αρχίζει να εκδιπλώνεται το πραξικόπημα του στρατηγού Βιντέλα, το οποίο θα εγκαθιδρύσει στην Αργεντινή μία από τις πιο άγριες, αιμοσταγείς, αμερικανοκίνητες χούντες στην ιστορία της βασανισμένης, πολύφερνης και πολύπλαγκτης, Λατινικής Αμερικής. Με διαρκή ανεβοκατεβάσματα στον άξονα του χρόνου και του χώρου ο Ροσεντσβάιγκ ανασυνθέτει, μέσα από την προσωπική –και την στους ιστούς του συλλογικού συνυφασμένη– ιστορία τού πρωταγωνιστή του, όλη την πρόσφατη ιστορία της Αργεντινής.
Oct 10
ψυχική υγεία μας αφορά όλες/-ους. Να δημιουργήσουμε κοινότητες ελευθερίας απέναντι στον κρατικό αποκλεισμό
Φωτογραφίες και το κείμενο από τη σημερινή παρέμβαση στη περιφέρεια των Ιωαννίνων σχετικά με τη ψυχική υγεία:
Η ψυχική υγεία μας αφορά όλες/-ους. Να δημιουργήσουμε κοινότητες ελευθερίας απέναντι στον κρατικό αποκλεισμό.
Ως ελεύθερος κοινωνικός χώρος Αλιμούρα, χώρος που λειτουργεί με οριζόντιες και ισότιμες σχέσεις μεταξύ των ατόμων, με άξονες την άμεση δημοκρατία και ενάντια σε κάθε λογική ανάθεσης , θεωρούμε πως τα ζητήματα ψυχικής υγείας είναι άμεσα συνδεδεμένα με το πολιτικό γίγνεσθαι, αφού το ίδιο επηρεάζει τον τρόπο ζωής και την ψυχολογία των ατόμων.
Σε ένα νεοφιλελεύθερο μοντέλο που προωθεί και νομιμοποιεί τον ατομοκεντρισμό και δημιουργεί-θρέφει τις ανταγωνιστικές σχέσεις μεταξύ των ατόμων, παρατηρούμε να εντείνονται όλο και περισσότερο αισθήματα μοναξιάς, αποξένωσης, άγχους και παραίτησης. Αυτό συμβαίνει καθώς προωθείται εμμονικά το κυνήγι της ευτυχίας μέσω της απόκτησης υλικών αγαθών και της κατάκτησης μιας πολυπόθητης κυρίαρχης κοινωνικής θέσης στο status quo. Σε όλη αυτή τη διαδικασία το άτομο παλεύει μόνο του και η κάθε αποτυχία βαραίνει και ενοχοποιεί το ίδιο, αφού η μόνη ευθύνη που φαίνεται να υπάρχει γι’ αυτό είναι η ατομική. Στο ίδιο πλαίσιο κινείται και το υπάρχον σύστημα ψυχικής υγείας, όπου στην κυρίαρχη θεραπευτική διαδικασία το άτομο καλείται να διαχειριστεί τις καταστάσεις που το βαραίνουν ανεξάρτητα από το ευρύτερο κοινωνικο-πολιτικό-οικονομικό πλαίσιο το οποίο τις δημιουργεί.
Είναι φανερό, λοιπόν πως το υπάρχον σύστημα ψυχικής υγείας δεν είναι μόνο το αποτύπωμα του καπιταλιστικού συστήματος αλλά και ένα μέσο ενίσχυσης και αναπαραγωγής του ίδιου. Η αναπαραγωγή έρχεται μέσα από μία σχέση εμπορευματοποίησης και ψυχρών πελατειακών σχέσεων στη θεραπευτική διαδικασία αλλά και συνεχούς ενίσχυσης των φαρμακοβιομηχανιών αφού εν τέλει τα ζητήματα ψυχικής υγείας αντιμετωπίζονται σαν ασθένειες που τα αίτιά τους είναι βιολογικά και η έρχεται μόνο μέσω της καταστολής και των φαρμάκων. Με αυτόν τον τρόπο επιφανειακής και προσωρινής αντιμετώπισης δεν διερευνώνται ποτέ τα πραγματικά αίτια που οδηγούν το άτομο να βιώνει το στρες, την κατάθλιψη και την απομόνωση. Αίτια τα οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με το υπάρχον σύστημα.
Η πανδημία του covid-19 φανέρωσε τις αμέτρητες ελλείψεις όχι μόνο στο σύστημα της υγείας αλλά και σε αυτό της ψυχικής υγείας. Σε αυτόν τον γενικευμένο εγκλεισμό που το κράτος επέβαλε ως τρόπο αντιμετώπισης εξάπλωσης της πανδημίας, είδαμε ραγδαία αύξηση του άγχους, των κρίσεων πανικού, των καταθλιπτικών επεισοδίων ,ενώ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι αυξήθηκαν και τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας. Για όλους αυτούς τους ανθρώπους αλλά και για πολλούς περισσότερους ο εγκλεισμός δεν βιώθηκε σαν ένας «καταναγκασμός» που κάποια στιγμή θα τελειώσει, αλλά αποτέλεσε ένα αβάσταχτο καθημερινό βίωμα. Κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού η ανθρώπινη επαφή και οι κοινωνικές συναναστροφές χάθηκαν.
Στην έλλειψη της κρατικής μέριμνας οι κινηματικές δομές, συλλογικότητες και ομάδες απάντησαν μέσω της αλληλεγγύης και της αυτοοργάνωσης και λειτούργησαν ως τόποι και τρόποι διάδρασης και συνάντησης,συνδιαλλαγής,επικοινωνίας και ψυχολογικής υποστήριξης μεταξύ των ατόμων. Ο λόγος που αρθρώνεται συνήθως στις παγκόσμιες ημέρες ψυχικής υγείας δεν διαφέρει πολύ από αυτόν που ενισχύει όσα προαναφέρθηκαν σχετικά με την επικρατούσα κατάσταση στον χώρο της ψυχικής υγείας. Για να αντιταχθούμε σ ’αυτό μέσα από τη σημερινή δράση υπογραμμίζουμε πως το ζήτημα της ψυχικής υγείας μας αφορά όλες/-ους και όχι μόνο το κράτος και μια χούφτα ιδιώτες. Οραματιζόμαστε κοινωνίες που θα έχουν λόγο στο τι υγεία και τι ψυχική υγεία θέλουν και αυτό θα έρθει μόνο μέσα από συλλογικές διεκδικήσεις και κινήματα.
Μέσα από τη συμμετοχή στους Ελεύθερους κοινωνικούς χώρους και γενικότερα στις δομές και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα,τα άτομα μαθαίνουν να συνδιαμορφώνουν και συνεργάζονται και να συναποφασίζουν για τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους. Δημιουργούνται σχέσεις ισοτιμίας όπου καθένας/μια είναι εξίσου σημαντικός/η όπως και ο λόγος τους στη λήψη των αποφάσεων. Με αυτόν τον τρόπο το άτομο ενεργοποιείται, αναλαμβάνει και φέρνει εις πέρας ευθύνες συμβάλλοντας στην δημιουργία και άνθιση μιας ελεύθερης ζωής, μακριά από σχέσεις εξουσίας, εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Έτσι σπάει ο ατομοκεντρισμός,η μοναξιά, η αποξένωση και οι χώροι γίνονται τόποι συνάντησης των καταπιεσμένων, των αποκλεισμένων και όσων παλεύουν για μια χειραφετημένη ζωή.
Εκεί που το σύστημα οδηγεί τα άτομα προς έναν αργό και επώδυνο θάνατο στους χώρους μας θα ανθίζει πάντα η ζωή, τα όνειρα και οι υγιείς ,αλληλέγγυες ανθρώπινες σχέσεις. Σε αντίθεση με το κράτος που πάντα περιθωριοποιεί εκείνους/ες από τους οποίους δεν επωφελείται, τους/τις πρόσφυγες/ισσες,τοξικοεξαρτημένους/ες,ΑμεΑ,ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα,άστεγους/ες και τόσους/ες ακόμα, εμείς είμαστε με τους αόρατους αυτής της κοινωνίας, για να δημιουργήσουμε μαζί στιγμές από το κοινό μας μέλλον. Σε όλη αυτή τη διαδικασία αναπόσπαστο κομμάτι είναι η μέριμνα και η συζήτηση γύρω από τη ψυχική υγεία όπως και αναγκαιότητα η συμπερίληψη των ζητημάτων που αφορούν τη ψυχική υγεία στον κινηματικό λόγο. Μέσα από τη δράση και τη δικτύωση μας σπάμε το κοινωνικό στίγμα και τη προκατάληψη, σπάμε τη περιθωριοποίηση, σπάμε τη «κανονικότητα» που επιχειρεί να επιβάλει κράτος και κεφάλαιο και βαδίζουμε σταθερά στον δρόμο για τη δημιουργία κοινοτήτων ελευθερίας.
Ελεύθερος κοινωνικός χώρος Αλιμούρα
Sep 18
2ο Urban Fest
2ο Urban Fest
Η υγειονομική κρίση που εξακολουθεί και που πριν λίγους μήνες οδήγησε σε έναν πρωτοφανή εγκλεισμό, οδήγησε την κάθε πολιτική δραστηριότητα σε υποχώρηση, ενώ παράλληλα οι κρατικές επιθέσεις αφαίρεσαν σειρά κοινωνικών χώρων όπως τη Rosa Nera στα Χανιά και την Terra Incognita στην Θεσσαλονίκη, με προφανή στόχο να κατασταλεί οποιαδήποτε φωνή και κίνημα που αψηφά την κρατική αφήγηση.
Σε αυτές τις συνθήκες η επαναλειτουργία του Ελεύθερου Κοινωνικού Χώρου Αλιμούρα και η επαναδραστηριοποίηση των διαδικασιών που λαμβάνουν χώρα εντός αυτού είναι η αυτονόητη απάντηση μας. Επιστέγασμα αυτής της πολιτικής απόφασης είναι η επιλογή μας να πραγματοποιήσουμε και φέτος το Urban Fest, το δεύτερο κατά σειρά, ούτως ώστε να βρεθούμε, να κουβεντιάσουμε και να προσφέρουμε τον χώρο για πολιτική ζύμωση εκ του σύνεγγυς, και όχι μέσα από μέσα κοινωνικής δικτύωσης και απονεκρωμένες ψηφιακές διαδικασίες. Με σεβασμό πάντα στην υγεία των συνανθρώπων μας και με μέτρα ασφαλείας.
Η επιλογή των φετινών εκδηλώσεων φιλοδοξεί να καλύψεί ζητήματα επικαιρότητας, όπως το επερχόμενο τέλος της δικής της Χρυσής Αυγής για το οποίο θα έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε με τον Θανάση Καμπαγιάννη, δικηγόρο και συγγραφέα. Το βιβλίο του με τίτλο, «Με τις μέλισσες ή με τους λύκους», που αποτελεί και την αγόρευση του στην δίκη, αποτελεί ένα πολύτιμο ντοκουμέντο για μία από τις σημαντικότερες (αν όχι την σημαντικότερη) δίκες στην μεταπολιτευτική Ελλάδα.
Στην Ήπειρο των εξορύξεων και της άκρατης τουριστικοποίησης που θέλει Φύση και ανθρώπους σαν φόντο «εναλλακτικών διακοπών», η Τζένη Σιούτη με την «Μουργκάνα», προσφέρει μία άλλη οπτική και σύνδεση με τον τόπο, και να μας θυμίσει πως «Οι τόποι δεν είναι, γίνονται. Οι τόποι δεν υπάρχουν πρώτα και μετά σχετίζονται. Συγκροτούνται μέσα από σχέσεις..» Την ανάγνωση αποσπασμάτων του βιβλίου θα συνοδεύσει μουσικά ο Γιάννης Χαλδούπης.
Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Αλιμούρα
Ανοιχτή Διαχειριστική Συνέλευση Κάθε Δευτέρα στις 19.00
Sep 11
Για τις εκκενώσεις των καταλήψεων
Για τις εκκενώσεις των καταλήψεων.
Οι καταλήψεις και οι κοινωνικοί χώροι ανθίζουν σε πόλεις της Ευρώπης από την δεκαετία του ’60, ερχόμενοι συχνά αντιμέτωποι με την καταστολή. Και στην Ελλάδα, η πάταξη τους αποτελεί κεντρικό πολιτικό ζήτημα της κρατικής εξουσίας -και όχι μόνο της τωρινής κυβέρνησης, με προσχήματα όπως η ύπαρξη ανομίας, η διασφάλιση της εθνικής ασφάλειας και οικονομίας και της δημόσιας υγείας. Τελευταία παραδείγματα είναι η εισβολή στην κατάληψη Terra Incognita στις 17/8, στην κατάληψη Libertatia στις 23/8, της επιχείρησης σκούπα στο εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο του Λαδόπουλου στις 3/9 και της κατάληψης Rosa Nera στις 5/9.
Η ύπαρξη καταλήψεων και κοινωνικών χώρων στην Ελλάδα ξεκινάει από την δεκαετία του ’80. Έκτοτε έχουν αποτελέσει κέντρα δραστηριοτήτων με πολιτικό, κοινωνικό, πολιτισμικό, περιβαλλοντικό χαρακτήρα καθώς και κέντρα δράσης του αντικρατικού-αντικαπιταλιστικού αγώνα. Ιδιαίτερα σήμερα όπου η ιδιωτικοποίηση, η εμπορευματοποίηση και η περιβαλλοντική υποβάθμιση αποτελούν βασικά συστατικά της κυβερνητικής ατζέντας, οι καταλήψεις σηματοδοτούν, τόσο έμπρακτα όσο και συμβολικά, έναν πόλο αντίστασης, μια πηγή ελεύθερης έκφρασης και δημιουργίας. Σε ένα κράτος αυθαιρεσίας, κανονικότητας και ρατσισμού που νοηματοδοτεί την ύπαρξη του με τις επαναπροωθήσεις ανθρώπων και την περιθωριοποίση κοινωνικών ομάδων, οι καταλήψεις και οι κοινωνικοί χώροι δρουν ως τόποι συνύπαρξης ανθρώπων με διαφορετικές καταβολές αλλά με κοινές αξίες, οι οποίοι γκρεμίζουντας τη μισαλλοδοξία συντελούν σε ευρύτερες κοινωνικές αλλαγές. Σε αντίθεση με μια κανονικότητα παραίτησης, εκμετάλλευσης και αποξένωσης μέσα στον κοινωνικό χώρο της κατάληψης (κομμάτια γης ή κτίρια) η δράση γίνεται πραγματικότητα, αποκτά γνώμονα τη φύση και τον άνθρωπο αντί του κέρδους, είναι συλλογική, ισότιμη, αδιαμεσολάβητη, οριζόντια. Τα άτομα βιώνουν μέσω της κοινότητας και της εμπειρίας τη δημιουργία, τον σεβασμό και την έμπρακτη αλληλεγγύη.
Από την δεκαετία του ’90, αλλά ακόμα περισσότερο μετά την οικονομική κρίση του 2008, η γειτονιά και η κατοικία αποκτούν εμπορική αξία. Το φαινόμενο του gentrification και η άνοδος του airbnb αλλάζουν τα δεδομένα στη δομή του αστικού ιστού. Το κράτος βοηθώντας τα σχέδια του κτηματομεσητικού κεφαλαίου και των εκάστοτε τοπικών επενδυτικών σχεδίων επεμβαίνει με σωρεία κατασταλτικών μεθοδεύσεων για να αποστειρώσει τις πόλεις και να πουλάει τουριστικά πακέτα παραδοσιακής «γειτονιάς». Το φαινόμενο αυτό οδηγεί μοιραία στη δυσκολία εύρεσης κατοικίας (οι υψηλές τιμές των ενοικίων καθιστούν την εύρεση στέγης αδύνατη για τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα, τα οποία εκδιώκονται έμμεσα από πολλές γειτονίες, με αποτέλεσμα αυτές να μετατρέπονται είτε σε γειτονιές για τους λίγους, είτε να θυσιάζονται στο βωμό του τουρισμού), αλλά και στην εξάλειψη της έννοιας της γειτονιάς (η κινητικότητα των ατόμων βασίζεται σε οικονομικούς όρους και συναλλαγές που δεν επιτρέπουν σε αυτούς να λειτουργήσουν σαν κάτοικοι- πολίτες, να νοιαστούν ουσιαστικά στον τόπο που διαμένουν και να είναι ενεργοί σε αυτόν) . Οι καταλήψεις κτιρίων φαίνεται να αποκτούν ζωτική σημασία σε αυτή την συγκυρία, όχι απλά ως χώροι στέγασης, αλλά και ως μέσο διεκδίκησης της γειτονιάς ως ποιοτικού χώρου.
Εμείς, λοιπόν, με το ένα μάτι στην κοινωνική χειραφέτηση και με το άλλο στις πραγματικές καταστάσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε και να συνδιαμορφώσουμε, υπερασπιζόμαστε τους χώρους μας γιατί εκεί μπορούμε να δημιουργήσουμε, να ζυμωθούμε, να προβληματιστούμε και να υπάρχουμε με τους δικούς μας όρους.
Υπερασπιζόμαστε τους όρους μας γιατί είναι φτιαγμένοι από τα κάτω.
Υπερασπιζόμαστε τον δημόσιο χώρο γιατί εκεί συνυπάρχουμε και εκφραζόμαστε.
Υπερασπιζόμαστε τις γειτονιές μας γιατί δεν θέλουμε να συγκατοικούμε με οικοδεσπότες και πελάτες.
Υπερασπιζόμαστε τις πόλεις μας γιατί δεν θέλουμε να ζούμε ανάμεσα σε άδεια μπετά και σε ξενοδοχεία.
Υπερασπιζόμαστε τις καταλήψεις και τους κοινωνικούς χώρους γιατί είναι τα σπίτια μας.
Καμία ανοχή στην τρομοκρατία και στην καταστολή.
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις.
Ελεύθερος κοινωνικός χώρος Αλιμούρα
Mar 27
Για την εξάπλωση του covid- 19
Με την εμφάνιση και ραγδαία εξάπλωση του covid-19,ο Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Αλιμούρα αναγνωρίζοντας τη σοβαρότητα της κατάστασης,ανέστειλε τη λειτουργία του από τις 14/3 στα πλαίσια κατανόησης και αλληλεγγύης εν μέσω πανδημίας.Η απόφαση αυτή πάρθηκε συλλογικά και από τα κάτω χωρίς την επιβολή κανενός, χωρίς πρόστιμα, χωρίς να χρειάζεται να πάρουμε άδεια απο το κράτος για κάθε μας κινηση,στο ίδιο πνέυμα που κινήθηκε κάθε χώρος και όλος ο κόσμος που προσαρμόστηκε στην προτροπή ¨μένουμε σπίτι”.
Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά να λάβει σοβαρά μέτρα για την κατάσταση στον τομέα της υγείας που ψυχορραγεί, με ελάχιστους εργαζόμενους- ες, κρεβάτια ΜΕΘ και εξοπλισμό, προχωρά σε απαγόρευση κυκλοφορίας.Το αφήγημα περί ατομικής υπευθυνότητας όταν απουσιάζει η κρατική υπευθυνότητα φαίνεται σε μια τέτοια κατάσταση υποκριτικό.Στέκεται ενάντια σε μια κοινωνία όπου δείχνει να παραμένει σπίτι της εκούσια και να αντιλαμβάνεται το ατομικό αλλά και συλλογικό καλό με γνώμονα την αλληλεγγύη προς τα πιο αδύναμα μέλη της και όχι τον φόβο της αστυνομίας ή προστίμων.
Όπως ήταν αναμενόμενο, μια τέτοια κυβέρνηση αντιμετωπίζει τους – τις άστεγους- ες, πρόσφυγες, μεταναστες – στριες, φυλακισμένους – ες σαν πολίτες δέυτερης κατηγορίας με μέτρα πρακτικα ανύπρακτα.Ο Ε.Κ.Χ. Αλιμουρα εκφράζει την αλληλεγγύη του σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς στους ανθρώπους που το κράτος αντιμετωπίζει ως μη – υπάρξεις.
Η Αλιμούρα θα παραμείνει κλειστή όπως οφείλει να πράξει. Στο τέλος αυτής της περιόδου, άσχετα από απαγορεύσεις κυκλοφορίας και φόβο,θα συναντηθούμε πάλι. Ο συλλογικός και αλληλέγγυος δρόμος ξεδιπλώνεται μπροστά μας σε έναν διαφορετικό κόσμο από αυτόν που ξέραμε ως τώρα.
Ο Ε.Κ.Χ. Αλιμούρα με τα μέσα που διαθέτει εκφράζει έμπρακτα την αλληλεγγύη του δημοσιοποιώντας το εγχειρημα Covid-19 Αλληλεγγύη Θεσσαλονίκης και καλεί όποιον – α μπορεί να συνδράμει .
Λογαριασμός : GR0501103780000037888159417 Εθνική Τράπεζα
Mar 04
Ημερίδα “Νέες Κανονικότητες: λόγοι και πρακτικές μιας νέας (;) κοινωνικής παιδαγωγικής”
«Νέες Κανονικότητες: λόγοι και πρακτικές μιας νέας (;) κοινωνικής παιδαγωγικής».
Η σχεδιαζόμενη περίσταση επιχειρεί να ανοίξει σε δημόσιο διάλογο μια σειρά από λόγους και πρακτικές που ασκούνται εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον με ιδιαίτερη ένταση και στη χώρα μας, στο πλαίσιο του κυρίαρχου αφηγήματος της ελλάδας ως μιας μη-κανονικής χώρας (σε κρίση), της επιβολής των μνημονίων ως θεραπείας και του ξεπεράσματος της κρίσης ως μιας “επιστροφής στην κανονικότητα”. Μιας επιστροφής σε μια περίεργη κανονικότητα, όπου η περίφημη “αποκατάσταση του αισθήματος ασφάλειας στους πολίτες” πραγματοποιείται με το ένα τρίτο του πληθυσμού να ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, με τις νεοφιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές σε πλήρη ανάπτυξη, με τη συνέχιση της αποσάθρωσης του κοινωνικού κράτους, με τον επαναπροσδιορισμό των εννοιών που καθορίζουν το πλαίσιο και τη λειτουργία του αστικού, δημοκρατικού πολιτεύματος και του κράτους δικαίου, με την ευρύτερη περιστολή των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των μειονοτικών ομάδων, με την ένταση της κρατικής βίας και καταστολής που στρέφεται ενάντια σε πολιτικούς χώρους και κοινωνικές ομάδες ή απλά ενάντια σε οποια(ον)δήποτε βρεθεί ‘σε λάθος σημείο την λάθος στιγμή’.
Επιτομή αυτής της κανονικότητας φαίνεται να αποτελεί εξάλλου η άσκηση μιας πιο επιθετικής -πολεμικού τύπου- πολιτικής αποτροπής και αποκλεισμού των νέων αφίξεων προσφύγων και μεταναστών μέσω της εντατικοποίησης των περιπολιών στο Αιγαίο, και της συστηματοποίησης των παράνομων και δολοφονικών πρακτικών επαναπροώθησης (όπου υπάρχουν πλέον ακόμα και μαρτυρίες περί απώθησης των πλοιαρίων των πρώτων από παρακρατικούς μασκοφόρους), ή μέσω της νέας περίφραξης της συνοριακής γραμμής με συρματόπλεγμα στον Έβρο. Σ’ αυτό το σκηνικό έρχεται να προστεθεί και η δημιουργία κλειστών κέντρων κράτησης/ φυλακών απέλασης κοντά στα ήδη υπάρχοντα Κ.Υ.Τ., ενώ οι συνθήκες διαβίωσης στα επονομαζόμενα ‘Κέντρα Φιλοξενίας’ εξαθλιώνονται περαιτέρω, καθώς οι προσφυγομεταναστευτικοί πληθυσμοί σωρεύονται σε καθεστώς εγκλωβισμού, οι διαδικασίες ασύλου αυστηροποιούνται κι επιταχύνονται κατά παράνομο τρόπο και προωθείται ο αποκλεισμός τους από την πρωτοβάθμια περίθαλψη μέσω της στέρησης τους από ΑΜΚΑ, μιας πολιτικής χειρονομίας που συνεπάγεται τη σταδιακή άρση της πρόσβασης των παιδιών τους στη δημόσια εκπαίδευση και την καταστρατήγηση του δικαιώματος των ίδιων στη νόμιμη εργασία.
Την ίδια στιγμή, γινόμαστε μέτοχοι της ανάπτυξης πολλαπλών συμβολικών στρατηγικών κατασκευής γεγονότων και απειλών (επαναπροσδιορίζοντας τους όρους του δίπολου εχθρός-φίλος) που δικαιολογούν κι εκλογικεύουν την υποβάθμιση και τον εξευτελισμό των εκάστοτε υποτιθέμενων εχθρών, όπως για παράδειγμα των επονομαζόμενων ‘φορέων της ανομίας’ ή άλλων αποκαλούμενων ‘μη-παραγωγικών’ υποκειμένων, τα οποία γίνονται αποδέκτες της επίδειξης δύναμης, αποφασιστικότητας και μιλιταριστικής δράσης του πάνοπλου κρατικού μηχανισμού. Ταυτόχρονα, γινόμαστε μάρτυρες μιας σκηνοθετικού τύπου ανάδειξης ηγετών, αλλά και της ανάκαμψης των κυβερνητικών λόγων και υποσχέσεων περί ασφάλειας και αποκατάστασης της τάξης, καθώς και των τελετουργιών παραγωγής και εμπέδωσης μιας νέας εθνικής κοινότητας, στο πλαίσιο των οποίων αναπαράγονται ρατσιστικοί και σεξιστικοί λόγοι και λεξιλόγια που νομιμοποιούν διακρίσεις, ιεραρχίες και σχέσεις εξουσίας που συνδέονται με μακρόχρονες αποικιοκρατικές, φασιστικές και εθνικές ιστορίες.
Όλα τα παραπάνω δεν τα αντιλαμβανόμαστε ως κάποιο ενορχηστρωμένο (συνωμοσιολογικού τύπου) σχέδιο επιβολής ή παραπλάνησης, ούτε και κατανοούμε τις πρακτικές κοινωνικού εξτρεμισμού ως συγκυριακές εξάρσεις ή θεσμικές παρεκκλίσεις ενός γενικότερου δημοκρατικού κανόνα που αργά ή γρήγορα θα φροντίσει για την εξομάλυνσή τους. Γι’ αυτό και δεν ελπίζουμε σε μια σύντομη ή μακρά κοινοβουλευτική διευθέτηση, αλλά πιστεύουμε στη δημιουργίας χώρων σκέψης και συζήτησης μεταξύ διανοουμένων, ανθρώπων της πράξης και κινημάτων βάσης με στόχο την ανάπτυξη συμμαχιών αντίστασης σ’ αυτού του είδους τους λόγους και τις πρακτικές. Στο πλαίσιο αυτό, προτείνουμε το άνοιγμα μιας συζήτησης αυτών των διαδικασιών υπό την προοπτικής της ‘Παιδαγωγικής’. Επιχειρούμε δηλαδή την κατανόηση των λόγων και των πρακτικών που συγκροτούνται υπό το όνομα της “επιστροφής στην κανονικότητα” ως διαδικασίες (επαν)εκπαίδευσης της αντίληψης και (επανα)νοηματοδότησης της πραγματικότητας, διαμόρφωσης συναισθηματικών προδιαθέσεων και αποκρίσεων, εδραίωσης (ή αποκλεισμού) νόμιμων πεδίων διαβούλευσης, προοπτικών κατανόησης των άλλων, καθώς και νομιμοποίησης πρακτικών που προωθούν διακρίσεις, αποκλεισμό, ή /και καταναγκασμό απέναντι σε όσες και όσους αναγνωρίζονται ως εχθροί και ως απειλές της κυρίαρχης εθνοπατριαρχικής τάξης πραγμάτων.
Δεδομένου ότι οι νέες ομάδες φτωχών και αποκλεισμένων ή/και οι επικίνδυνοι ή απειλητικοί άλλοι δεν είναι δυνατόν αφενός να ενταχθούν σε αυτή τη νέα (;) κανονικότητα, αλλά ούτε και να αποκλειστούν ολοκληρωτικά, θα μπορούσαμε ίσως να σκεφτούμε ότι οι λόγοι και πρακτικές διακυβέρνησης που καταγράψαμε παραπάνω, λειτουργούν με μια διπλή παιδαγωγική στόχευση. Αφενός, έχουν ως στόχο να κινητοποιήσουν και να στρατολογήσουν (προσεταιριστούν) όσες και όσους αναγνωρίζουν τους εαυτούς τους ως πρόθυμους θεματοφύλακες ή συμμέτοχους αυτής της τάξης πραγμάτων και των συνακόλουθων προνομίων, αλλά και να λειτουργήσουν ως θεσμικοί και συνομιλιακοί πόροι νομιμοποίησης και λογοδοσίας για την συναίνεση ή την εμπλοκή τους σε λόγους ή πρακτικές εξουσίας και βίας. Αφετέρου, απευθύνονται στα υποτελή υποκείμενα και ομάδες, σε όσες και όσους βρίσκονται σε επισφαλή θέση με στόχο να τους μάθουν πλέον να διάγουν και να προσδοκούν με στρατηγικούς τρόπους, έχοντας δηλαδή πάντοτε συνείδηση της υποτελούς θέσης τους μέσα στην ευρύτερη κοινωνική τάξη πραγμάτων, έτσι ώστε να περιορίζουν τις φιλοδοξίες και τις διεκδικήσεις τους. Η προοπτική λοιπόν αυτής της παιδαγωγικής έχει ίσως αξία να συζητηθεί, αν σκεφτούμε ότι ασκείται σε ένα πλαίσιο εντεινόμενων και πυκνών αγώνων, αντιστάσεων και κριτικών που αμφισβητούν από πολλαπλές τοποθετήσεις την “επιστροφή στην κανονικότητα”.
Η ομάδα “Βορειοδυτικό Πέρασμα” φιλοδοξεί ν’ αποτελέσει ένα ‘συνεργείο σκέψεων και δράσεων’ προς την κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης. Στις εκδηλώσεις μας επιδιώκουμε να φιλοξενούμε πρόσωπα που με τον ανεξάρτητο λόγο τους και τον πλούτο των εμπειριών τους μας βοηθούν να εμβαθύνουμε τη σκέψη μας επάνω στα αίτια, τις γενεαλογίες και τις εκφάνσεις των μορφών επιβολής της κυριαρχίας που όλες και όλοι μας βιώνουμε σε διάφορες εκδοχές.
Στην πρώτη μας εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στις 7 Μαρτίου στα Ιωάννινα, στις 16:00 στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Αλιμούρα, Αραβαντινού 6, εντός Στοάς Σκόρδου (και από Τσιριγώτη 14) επικεντρωνόμαστε σε σημαντικές πτυχές του προσφυγομεταναστευτικού ζητήματος με την παρακάτω θεματική και τους εξής συντελεστές:
Μέρος Α.
Θεματική: Δικαιώματα προσφύγων – μεταναστών.
Συντελεστές: Κωνσταντίνος Τσιτσελίκης (Παν/μιο Μακεδονίας), Λωρέτα Μακόλι (Ένωση Αφρικανίδων Γυναικών), Χαρά Αλεξάκη, (Το Σπίτι Των Γυναικών) / Απόστολος Καψάλης, (Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ, Πάντειο Πανεπιστήμιο).
Μέρος Β.
Θεματική: Νέες μορφές ρατσισμού – Ισλαμοφοβία.
Συντελεστές: Γιώργος Τσιμουρής (Πάντειο Παν/μιο), Σωτήρης Λίβας, (Ιόνιο Πανεπιστήμιο), Άννα Στάμου, (Μουσουλμανική Ένωση Ελλάδας), Στάθης Παπασταθόπουλος (Παν/μιο Ιωαννίνων).
Feb 22
Στιγμιότυπα από την Ακαδημία αυτη τη στιγμή
Εικόνες από την Ακαδημία αυτή τη στιγμή. Η αστυνομία φρόντισε να είναι από νωρίς εδώ, μέσα στο χώρο του προαυλίου, μπροστά από την είσοδο του σχολείου για να εξασφαλίσει ότι η σκοταδιστική εκδήλωση κατά των αμβλώσεων θα πραγματοποιηθεί χωρίς ενόχληση.
Τα ΜΑΤ περιλυκλώνουν τη διαδήλωση. Όλοι στην Ακαδημία ΤΩΡΑ!