Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό κινηματογράφο:

Το τελευταίο διάστημα, τα μάτια όλου του κόσμου, μαζί και τα δικά μας, είναι στραμμένα στην Παλαιστίνη και σε όσα δραματικά συμβαίνουν εκεί. Ως σύμπτωμα των ημερών μας, ερχόμαστε συνεχώς σε επαφή με εικόνες καταστροφής, βομβαρδισμένες πόλεις, τραυματισμένους ανθρώπους, παιδιά να κλαίνε, ένοπλους να ρίχνουν στο ψαχνό καθώς σκρολλαρουμε στο ίντερνετ, στο καναπέ, στο λεωφορείο ή στην τουαλέτα μας.

Και έτσι, καθώς το αίμα ξεχειλίζει απ’ την οθόνη μας και εμείς μπουκώνουμε θάνατο, δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι αυτά συμβαίνουν σε αληθινές πόλεις και πραγματικούς ανθρώπους σαν εμάς. Μάλλον, έτσι θέλουν να μας πείσουν οι υπεύθυνοι αυτής της κατάστασης, αποτυπώνοντας την Παλαιστίνη ως μια αποθήκη τρομοκρατών και παράπλευρων απωλειών.

Το τι συμβαίνει πραγματικά εκεί, πως βιώνει και πως διαμορφώνεται από αυτή την μακρόχρονη συνθήκη η παλαιστινιακή κοινωνία, είναι μάλλον αδύνατο να το συνειδητοποιήσουμε απ την θέση μας. Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ακούσουμε τους ίδιους και τις ιστορίες που έχουν να πουν.

Ο κινηματογράφος ανέκαθεν υπήρξε ως ένα μέσο που οι άνθρωποι διηγούνται ιστορίες, μεταφέρουν καταστάσεις οπτικοποιούν τις αντιφάσεις των κοινωνιών και το περιεχόμενο των ψυχών τους. Έτσι, και το σινεμά απ’ την Παλαιστίνη αποτελεί τρόπο και μέσο για τα ίδια τα υποκείμενα να εκφράσουν όλα αυτά που ζουν και βλέπουν γύρω τους, στην γλώσσα τους, με τους ανθρώπους τους, στους δρόμους των πόλεων τους σε μία κοινή όμως γλώσσα που όλοι μπορούμε να καταλάβουμε, ώστε να ταξιδέψει παντού και να μας φτάσει.

Γι’ αυτό, παρουσιάζουμε αυτό το κινηματογραφικό αφιέρωμα με ταινίες παλαιστίνιων δημιουργών, για να βρεθούμε συλλογικά, να παρακολουθήσουμε διαφορετικές ιστορίες με κοινούς παρανομαστές, για ένα μέρος που το γυροφέρνει ο θάνατος αλλά έχει ακόμη ζωή με φιλίες, έρωτες και γέλια.

Σας περιμένουμε στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Αλιμούρα

🎬 Λίγα λόγια για την ταινία:

Ένας ψαράς το κατώφλι της τρίτης ηλικίας είναι κρυφά ερωτευμένος με μία αδέξια μοδίστρα που ζει μόνη με την κόρη της. Όσο μαζεύει θάρρος για να της μιλήσει, πρέπει παράλληλα να αποκρούσει τα προξενιά της αδερφής του. Μια μέρα θα βρει στα δίχτυα του ένα χάλκινο αρχαιοελληνικό άγαλμα του Απόλλωνα.

Το σενάριο και τη σκηνοθεσία υπογράφουν οι βραβευμένοι δίδυμοι αδερφοί Νάσερ (το 2015, με το «Ντεγκραντέ»). Η βασικότερη από τις προθέσεις τους είναι να αφηγηθούν μια ναΐφ ερωτική ιστορία με όλη την ελαφρότητα που της πρέπει, στο από πολλές απόψεις «αφιλόξενο» περιβάλλον της Γάζας. Έχοντας σταθερά σε πρώτο πλάνο τους βετεράνους πια Σαλίμ Ντο και Χιάμ Αμπάς καταφέρνουν να παραμένουν αφοπλιστικά ανθρώπινοι, καυτηριάζοντας διακριτικά τα ήθη και την κοινωνικοπολιτική κατάσταση στην στρατοκρατούμενη Παλαιστίνη. Φυσικά και την εν ενεργεία εμπόλεμη διαμάχη με το Ισραήλ, που είτε πρόκειται για τηλεοπτικό ρεπορτάζ από τη Λωρίδα της Γάζας είτε για ζωντανό νυχτερινό βομβαρδισμό, μένει επιτυχημένα στο φόντο, μαζί τα σημάδια που έχει αφήσει στους πολυχρονισμένους σοβάδες των κτιρίων.

⏰Διάρκεια: 87’

📌Σκηνοθεσία: Τάρζαν Νάσερ

Άραμπ Νάσερ

📌Με τους: Χιάμ Αμπάς

Σαλίμ Ντάου

Μάισα Αμπντ Ελχαντί

🔜 Το αφιέρωμα θα κλείσει την επόμενη Δευτέρα 20/11 με το “Omar” του Χάνι Αμπού Ασάντ

Αφιέρωμα στον Παλαιστινιακό κινηματογράφο:

Το τελευταίο διάστημα, τα μάτια όλου του κόσμου, μαζί και τα δικά μας, είναι στραμμένα στην Παλαιστίνη και σε όσα δραματικά συμβαίνουν εκεί. Ως σύμπτωμα των ημερών μας, ερχόμαστε συνεχώς σε επαφή με εικόνες καταστροφής, βομβαρδισμένες πόλεις, τραυματισμένους ανθρώπους, παιδιά να κλαίνε, ένοπλους να ρίχνουν στο ψαχνό καθώς σκρολλαρουμε στο ίντερνετ, στο καναπέ, στο λεωφορείο ή στην τουαλέτα μας.

Και έτσι, καθώς το αίμα ξεχειλίζει απ’ την οθόνη μας και εμείς μπουκώνουμε θάνατο, δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι αυτά συμβαίνουν σε αληθινές πόλεις και πραγματικούς ανθρώπους σαν εμάς. Μάλλον, έτσι θέλουν να μας πείσουν οι υπεύθυνοι αυτής της κατάστασης, αποτυπώνοντας την Παλαιστίνη ως μια αποθήκη τρομοκρατών και παράπλευρων απωλειών.

Το τι συμβαίνει πραγματικά εκεί, πως βιώνει και πως διαμορφώνεται από αυτή την μακρόχρονη συνθήκη η παλαιστινιακή κοινωνία, είναι μάλλον αδύνατο να το συνειδητοποιήσουμε απ την θέση μας. Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ακούσουμε τους ίδιους και τις ιστορίες που έχουν να πουν.

Ο κινηματογράφος ανέκαθεν υπήρξε ως ένα μέσο που οι άνθρωποι διηγούνται ιστορίες, μεταφέρουν καταστάσεις οπτικοποιούν τις αντιφάσεις των κοινωνιών και το περιεχόμενο των ψυχών τους. Έτσι, και το σινεμά απ’ την Παλαιστίνη αποτελεί τρόπο και μέσο για τα ίδια τα υποκείμενα να εκφράσουν όλα αυτά που ζουν και βλέπουν γύρω τους, στην γλώσσα τους, με τους ανθρώπους τους, στους δρόμους των πόλεων τους σε μία κοινή όμως γλώσσα που όλοι μπορούμε να καταλάβουμε, ώστε να ταξιδέψει παντού και να μας φτάσει.

Γι’ αυτό, παρουσιάζουμε αυτό το κινηματογραφικό αφιέρωμα με ταινίες παλαιστίνιων δημιουργών, για να βρεθούμε συλλογικά, να παρακολουθήσουμε διαφορετικές ιστορίες με κοινούς παρανομαστές, για ένα μέρος που το γυροφέρνει ο θάνατος αλλά έχει ακόμη ζωή με φιλίες, έρωτες και γέλια.

Σας περιμένουμε στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Αλιμούρα

📌Τη Δευτέρα 6/11 στις 9μ.μ., βλέπουμε το “Paradise Now” του Χανί Αμπού-Ασάντ (2005)

👉Λίγα λόγια για την ταινία:

Ο Said και ο Khaled, φίλοι από τότε που ήταν παιδιά, τώρα δουλεύουν σε συνεργείο στην Παλαιστίνη καταφέρνοντας απλά να επιβιώνουν. Οι δύο φίλοι είχαν στο παρελθόν προσφερθεί εθελοντικά για να εκτελέσουν μια επίθεση αυτοκτονίας. Ο φακός τους συναντά τη στιγμή που πληροφορούνται ότι η αποστολή τους θα πραγματοποιηθεί τις επόμενες 24 ώρες. Μετά την τελευταία τους βραδιά με τους δικούς τους και χωρίς να τους επιτρέπεται να αποχαιρετίσουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, μεταφέρονται στα σύνορα ζωσμένοι με βόμβες. Ο χρόνος λιγοστεύει, η πίεση συσσωρεύεται και η επιχείρηση δεν πάει σύμφωνα με το σχέδιο, αφού ο ένας χάνει τα ίχνη του άλλου.

Διάρκεια: 90’

Σκηνοθεσία:Χανί Αμπού-Ασάντ

Με τους:

Καΐς Νασέφ

Αλί Σουλιμάν

Λούμπνα Αζαμπάλ

🔜 Ακολουθούν:

Δευτέρα 13/11: “Gaza mon amour”

Δευτέρα 20/11: “Omar”

Tel Aviv on fire (2018)

Μία ταινία του Παλαιστίνιου σκηνοθέτη Sameh Zoabi.

Yπόθεση:

Τελ Αβίβ, 1967. Οι φήμες για επικείμενο πόλεμο φουντώνουν. Η Μανάλ, μια πανέμορφη Παλαιστίνια κατάσκοπος, κυκλοφορεί ως Ρέιτσελ – υποτίθεται ότι είναι Εβραία μετανάστρια από τη Γαλλία. Αποστολή της: να αποπλανήσει τον Γεχούντα, ηγετική μορφή του ισραηλινού στρατού, για να αποκαλύψει τα σχέδιά τους. Η Μανάλ είναι και σεφ κι ανοίγει ένα από τα καλύτερα γαλλικά εστιατόρια του Τελ Αβίβ, ακριβώς απέναντι από τα γραφεία του αρχηγείου του ισραηλινού στρατού. Με τα υπέροχα γλυκά της θα κερδίσει την προσοχή του Γεχούντα. Σύντομα, θα γίνουν εραστές. Μήπως όμως τελικά όντως τον ερωτεύεται; Μήπως στη διαδρομή ξέχασε το σκοπό της; Μήπως ξέχασε ότι είναι κόρη προσφύγων από την Τζάφα; Κι ο εραστής της, ο Μαρβάν; Ο μαχητής της παλαιστινιακής αντίστασης που την έστειλε σε αυτή την επικίνδυνη αποστολή; Πώς θα αντιδράσει;…

Αυτό είναι το σενάριο της σαπουνόπερας «Το Τελ Αβίβ στις φλόγες», παραγωγή ενός αραβικού τηλεοπτικού σταθμού στο Ισραήλ, που την παρακολουθούν φανατικά και Άραβες και Εβραίοι. Ο Σαλάμ είναι ένας ενήλικας Παλαιστίνιος, που δεν ξέρει τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει. Καθώς γνωρίζει άπταιστα εβραϊκά, ο θείος του, ένας από τους παραγωγούς της σαπουνόπερας, τον προσλαμβάνει για να ελέγχει τη γραμματική και το συντακτικό των εβραϊκών διαλόγων. Από μία… παρεξήγηση, ο Σαλάμ θα γνωρίσει έναν αξιωματικό του ισραηλινού στρατού, ο οποίος θα τον περάσει για σεναριογράφο της σειράς, την οποία επίσης παρακολουθεί. Και θα του δώσει συμβουλές. Ο Σαλάμ εντέλει θα προαχθεί σε βασικός σεναριογράφος της σειράς. Έχοντας να αντιμετωπίσει τον… διχασμό του, την αμηχανία του, την πρώην κοπέλα του κι ένα φινάλε που ο καθένας το θέλει… εμπρηστικό για τους δικούς του λόγους, πώς θα καταφέρει να ισορροπήσει με όλα αυτά και να βρει το δρόμο του;