Από την Αλιμούρα μέχρι τη Rosa.
Τοπικοί άρχοντες και επιχειρηματίες νομίζουν ότι είναι οι μόνοι, εμείς ξέρουμε ότι είμαστε ένας/μία ακόμη.
Αυτοί υπολογίζουν αριθμούς και μέσους όρους, εμείς ιστορίες και ανθρώπους.
Αυτοί κοιτάζουν τους λίγους, εμείς τους πολλούς.
Αυτοί κοιτάζουν τοίχους αδιαπέραστους, εμείς ρωγμές.
Αυτοί κοιτάζουν αυτό που είναι, εμείς αυτό που μπορεί να συμβεί.
Αυτοί κοιτάζουν πώς φαίνονται, εμείς κοιτάζουμε το βλέμμα.
Το βλέμμα. Προς τα πού και από πού. Αυτό είναι που μας χωρίζει.
Αυτοί και εμείς δεν είμαστε το ίδιο.
Ενάντια στην υποτίμηση, εμείς απαιτούμε την αξιοπρέπεια.
Ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, το μοίρασμα.
Ενάντια στο κράτος, την ελευθερία.
Παλεύουμε. Επινοούμε και δημιουργούμε αντιστάσεις. Αγωνιζόμαστε. Ίσως πέφτουμε. Αλλά μία, δέκα, εκατό φορές, πάντα θα νικάμε.
Σήμερα και κάθε μέρα στεκόμαστε δίπλα στους συλληφθέντες της κατάληψης Rosa Nera με ανοιχτό βλέμμα, βήμα και αγκαλιά. Και σιωπούμε.. μόνο για να ακούσουμε τον ήχο του κόσμου μας που αναδύεται!
Ελεύθερος κοινωνικός χώρος Αλιμούρα